Słodka buntowniczka

Nie wiem, czy to jest dzień refleksji i zadumy, czy powoli się wypalam, ale zdecydowanie opadają mi ręce. 

Bez dwóch zdań, Werka jest słodką i kochającą psinką, pełną radości, miłości i domowego spokoju, emocjonalnego opanowania. Jednak na podwórku wszystko się zmienia - obszczekiwanie ludzi i zawsze gonienie wokół płotu tego samego ciągnika oraz innych psów, gryzienie kół mojego roweru/rolek/deski/hulajnogi (chyba wszystko co jeździ oprócz naszych samochodów), ciągłe kłótnie z Brutusem, skakanie na jego plecy i podgryzanie go, atakowanie sprężarki i wściekanie się gdy ktoś gra na trąbce czy flecie. Zdecydowanie Wera jest psem problemowym, który potrzebuje pomocy. Mimo ciągłej pracy nad tym co ją "denerwuje", udaje mi jedynie wyeliminować rower itp. W innych sytuacjach jest tak wyłączona, że wołanie, czy pisk ( by zwrócić na nią uwagę) nie działają. Jestem pewna, że praca z dobrym behawiorystą szybko by nam pomogła. I to jest właśnie powód do śmiechu, albo do płaczu, bo w mojej okolicy nie ma żadnego psiego psychologa. 

Jak teraz sobie z tym pomóc?

Każdy zapewne wie, że mieszkanie w małej miejscowości, to nie tylko cisza i spokój, ale często wielkie ograniczenia i brak jakichkolwiek możliwości, rozwijania siebie... Zawsze starałam się i wciąż się staram dbać o moje psy jak najlepiej, zapewnianie im dużo ruchu, pracy umysłowej, ciekawe spacery/zajęcia i naprawianie naszych problemów. Te, problemy Wery chyba mnie przerastają, bo naprawdę już nie wiem jak ją tego oduczyć - ona się z tym męczy i przy okazji ja dostaję białej gorączki. Coś wisi nad naszym podwórkiem, że na spacerach Werka spisuje się dobrze.

Z jednej strony słodka, a z drugiej...zbuntowana.