Wyruszamy w nową drogę.

Czasami dobrze jest spalić brudne kartki i rozpocząć jeszcze raz, od czystej. Gdy uczysz się pisać nieważne jest ile kartek zapiszesz, ile błędów popełnisz, ważne jest, aby się nauczyć. Jak uczymy się jeździć na rowerze, to niektórych ciało cierpi - stłuczone kolana, obdarte łokcie, obite pośladki, ale umysł wciąż się uśmiecha. Te uczucie, że jesteśmy wolni, wiatr we włosach, słońce dotykające naszej twarzy, wyrywające się serce, gdy przejeżdżamy nasze pierwsze metry. Do dziś mam te uczucie, jeszcze z tego nie wyrosłam. Wiesz? Gdy obserwuję swoje psy podczas biegu, mam wrażenie, że ich umysł też się uśmiecha, w ten sam sposób. Myślę, w tedy, że jesteśmy do siebie bardzo podobni. 

To piękne.

Uważam, że ostatnie decyzje i zakręt w inną ścieżkę, to dobry wybór. Wiem gdzie stoję i powoli idziemy naprzód, to bardzo ważne by się nigdzie nie śpieszyć. Ostatnimi czasy układam wszystko, książki na półkach, myśli w głowie, sprawy w życiu. Blog też musi przejść rehabilitację. :) Być może różni się on od innych blogów, które znacie. Może panuje w nim bałagan, może jest gorszy, bądź lepszy. Wiem, że ciężko jest czytać między wierszami oraz, że moje posty ostatnio nie są do końca jasne. Mimo wszystko, chciałabym zacząć od nowa, pomalutku, po swojemu , tak troszkę inaczej. :) Jeżeli, nas polubiliście i jest tutaj choć jedna osoba, która chętnie poobserwuje nasze nowe/dalsze wędrówki i nie zmęczyła się jeszcze moimi postami, to zapraszam na nowy początek oraz do polubienia nas na Facebooku.